Modele biznesowe

Pierwszym zagadnieniem, które chciałbym poruszyć jako prezes CEO naszego projektu są modele biznesowe.

Model biznesowy jest to najprościej mówiąc sposób prowadzenia działalności gospodarczej/firmy, który pozwala na generowanie zysków przez firmę, wzrost jej konkurencyjności oraz utrzymanie się na rynku. Najbardziej znanym i rozpowszechnionym modelem biznesowym jest model sprzedawcy, który polega na zapewnieniu możliwości nabycia wybranych dóbr lub usług. Jednakże wraz ze wzrostem znaczenia branży IT powstały nowe

sposoby generowania dochodów, co wiązało się z koniecznością wykreowania nowych modeli biznesowych. Wśród najczęściej stosowanych modeli biznesowych w e-biznesie możemy wyróżnić (pogrubieniem zostały wyróżnione modele biznesowe znajdujące swoje zastosowanie w projekcie telewizji miejskiej):

§  model pośrednika

§  model reklamowy

§  pośrednika informacji

§  model handlowca

§  model producenta

§  model sieci afiliowanej

§  model społeczności

§  model abonencki

§  model taryfowy

§  model dostawcy treści 

 W dalszej części opracowania skupię się na zwięzłym opisie możliwości wykorzystania najbardziej adekwatnych według nas modeli biznesowych do wdrażania projektu miejscowej telewizji.

Podstawowym modelem biznesowym w oparciu o który funkcjonuje większość telewizji jest model reklamowy, co jest potwierdzeniem coraz większej roli marketingu w finansowaniu stacji telewizyjnych. Również w naszym przypadku wykorzystanie więc reklamodawców wydaje się być najpewniejszym źródłem dochodów. Jeśli chodzi o formę reklamy to można rozważyć różne formy zamieszczania treści reklamowych w naszej telewizji internetowej. Najłatwiejszym sposobem jest umieszczenie banerów oraz wyskakujących reklam, które z drugiej strony stają się dla użytkowników irytujące i mogą zniechęcać do przeglądania materiałów umieszczonych w serwisie. Inną metodą reklamy mogą być treści video natury czysto komercyjnej – chociażby video-przewdonik po restauracjach, knajpach oraz klubach dla osób które zmieniły miejsce zamieszkania i nie znają okolicy - np. studenci. Inną formą reklamy może być w naszym przypadku zamieszczanie treści video nagrywanych przez reklamodawców, które są jednak pozbawione czysto komercyjnego charakteru nagrania. Przykładem takiej treści może być film edukacyjny dla studentów przedstawiający sposoby przygotowania ekspresowego dania. Taka treść może być nagrywana np. przez restauracje lub inne lokale gastronomiczne.

Kolejnym modelem biznesowym w oparciu o który można zbudować serwis miejskiej telewizji internetowej jest model taryfowy. W tym modelu dostęp do pewnych treści może być ograniczony – jedynie użytkownicy opłacający mogą oglądać udostępniane materiały. W oparciu o ten model biznesowy telewizja miejska może przekazywać treści tj. lekcje fitness, kurs nauki tańca jednocześnie wykorzystując model reklamowy. Model taryfowy może być również zastąpiony modelem subskrypcji – wówczas klient wykupuje pakiet czasowy dostępu do usług (tj. treści video w przypadku naszego serwisu) zamiast płacić za rzeczywiście wykorzystane treści.

Należy również rozważyć w przypadku wdrażania usługi telewizji miejskiej możliwość wykorzystania modelu społecznościowego. Model taki polega dotarciu do społeczności, która silnie utożsamia się z daną tematyką. Można przypuszczać, że znaczna część ludzi czuje się na tyle mocno związana z miejscem zamieszkania, że możliwość tworzenia przez nich materiałów związanych z problemami, atrakcjami ich dzielnicy lub miasta będzie przedsięwzięciem w którym zechcą brać udział. Należy zauważyć iż funkcjonowanie telewizji miejskiej w oparciu o ten model jest silnie uzależnione od czynników takich jak migracja, dynamika rozwoju miasta, relacje sąsiedzkie.

Na sam koniec chciałbym podkreślić, że przedstawione powyżej modele są głównymi modelami biznesowymi w oparciu o które telewizja miejska powinna funkcjonować. Jednocześnie można rozważyć rozszerzenia wachlarza usług przy jednoczesnym wykorzystaniu innych modeli biznesowych jako fundamentów działania tego typu firm.